Kroegverhalen gezocht

Voor de lardering van een boek over de (Amersfoortse) horeca zijn we op zoek naar verhalen die zich afspelen in of rond de kroeg. Verhalen als deze.

Het is weer wachten bij de dokter. Eén van de weinige dingen die je er tegenwoordig gratis bijkrijgt in de zorg, bedenk ik. Omdat het leesvoer niet smaakt begin ik maar een praatje met de kerel naast me. Type rugbyer, midden twintig, met wel hele vreemde striemen in z’n nek. Hoe-ie eraan kwam? “Ik werk bij de vuilophaaldienst van de Gemeente Reiniging. Leuk werk. Lekker lichamelijk bezig, veel contact met mensen: prima. Dat mensen neerkijken op dat werk, is iets van vroeger. Maar m’n vrijdagdienst liep iets anders vorige week, toen ik ineens van de wagen werd geplukt door mijn vrienden. ‘Shit: vrijgezellenfeestje!’, wist ik meteen. En met je vrienden op stap is leuk, maar niet als feestvarken. Als geintje hadden die mannen bedacht om

mij in een kliko te zetten. Met een gat in de deksel waar m’n kop door kon, en een slot erop om te voorkomen dat ik zou ontsnappen. De hele avond hebben ze me bier gevoerd door een slang. Wat ik in principe lekker vocht vind, maar graag in m’n eigen tempo drink. Als ’n dieseltje, met zo nu en dan een pauze. Maar nee hoor, dat zat er niet in. En weigeren ging niet, want m'n handen zaten natuurlijk ook in die kolerekliko. Die mocht ik alleen gebruiken op de momenten dat al dat bier weer een uitweg zocht. Daarvoor hadden de ‘amateuringenieurs’ een oplossing bedacht die ook gebaseerd was op het principe gaatje-in-kliko-slangetje-erbij-klaar… Maar ach: je trouwt maar één keer. En bij veel van de vrijgezellenavonden van m’n maten heb ik me ook niet onbetuigd gelaten, dus ik droeg m’n lot als een man. Totdat die gasten me op het eind van de avond gewoon naast m’n eigen vulnisbakken in de tuin hebben gezet. ‘De vrouwen-stag had al afgelopen moeten zijn, je meisje komt zo wel thuis. Doei!’. Kon ik naar bleek nóg anderhalf uur naar de sterren kijken, als toegift. Dan duurt wachten lang hoor. Daar is dit wachtkamerwachten niks bij. Maar jij wilde weten hoe ik aan die striemen kom. De dames kregen me al giechelend niet over de drempel heen, waardoor vuilnisbak en al omdonderde. De randen van het gat bleken niet afgekit door de ‘ingenieurs’. Vandaar die striemen. Maar ik ben aan de beurt hoor ik. ’s Kijken hoe ik dit verhaal zo bondig en waardig mogelijk overbreng op dokkie hier… Gegroet. Ik zie je vast nog wel eens in de stad. Nemen we er eentje.”

Ook in het bezit van een leuk, interessant of meeslepend verhaal dat De Kroeg als thema heeft? Speel het ons door! We doen aan bronvermelding én verloten een prima fles Schotse whiskey onder de inzenders.