Vreemde vogels

Als ’s ochtends de vogels gevoerd worden zit-ie altijd klaar: de ouwe duif die we vanwege zijn omvang en manier van landen ooit 747 genoemd hebben. Omdat er meer en meer kapers op de kust komen – er zijn sinds kort kippen, dat trekt vogelvolk – krijgt 747 het steeds moeilijker om z’n kostje bij elkaar te scharrelen. Zo dik als hij ten tijde van z’n naamdoop was, is het dier allang niet meer. Een beetje persoonlijk bijvoeren? Dat lukt alleen ‘s avonds in het bijna-donker als hij, waarschijnlijk scheel van de honger, de laatste is die de daling nog durft in te zetten. Wetend dat eens de dag komt dat die Grote Kater ‘m eindelijk te pakken krijgt.

Gisteravond zaten er op de Afrikaanse kust weer duizenden ‘747s’ klaar voor een gedurfde vlucht. In het bijna-donker, hun ticket netjes afgerekend bij de kapers, scheel van de honger. Honderden haalden de andere kant van de Middellandse zee niet. Ze verzopen er als ratten, moeders en kinderen eerst. EU-buitenland chef Federic Mogherini vraagt zich (“Onder meer als moeder”) af waarom er altijd eerst slachtoffers moeten vallen voordat Europa wakker geschud wordt. “Maar vaak is zo’n grote ramp nou eenmaal nodig om een gevoel van urgentie te creëren en iedereen op één lijn te krijgen.” Is het echt niet anders?

Vanochtend lag er een wolk duivenveren in de tuin, en twee pootjes. En tóch hoop ik dat 747 vanavond weer gewoon op de schutting zit te wachten, niet anders dan anders. Dat stemt schuldig. Dubbel schuldig. Want ‘eigen volk eerst’ mag niet, maar gebeurt toch. En wat is een duif, wiens leven lang en mooi was, in vergelijking met de arme donders die vannacht hun Grote Kater tegenkwamen?

Veemde vogels, die mensen.